Amaç: Transkraniyal manyetik stimülasyonun (TMS) hem tedavi sonrasında hem de takip sırasında depresif belirtileri ve nörobilişsel işlevleri nasıl etkilediğini araştırmayı amaçladık.

Yöntem: Çalışmaya DSM-5 tanı ölçütlerine göre major depresif bozukluk tanılı, Hamilton Depresyonu Derecelendirme Ölçeği puanı (Ham-D)>16 ve Beck Depresyon Ölçeği puanı (BDÖ)>18 olan toplam 65 hasta katılmıştır. TMS alan gruba tedavi öncesi, diğer gruba başlangıçta ve her iki gruba 1. ay ve 3. ay takiplerinde Ham-D, BDÖ ve Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), İz Sürme A ve B Testi, Stroop Renk ve Kelime Testi, Sayı Dizisi Testi, Öktem Sözel Bellek Süreçleri Testi ve Sözel Akıcılık Testi uygulanmıştır.

Bulgular: Çalışmayı 65 hastadan 25 TMS alan, 26 TMS almayan hasta tamamlamıştır. TMS alan grupta 1. ayda hastaların %73,5 ‘i tedaviye tam yanıt vermişken TMS almayan grupta hastaların %29,03’ü tedaviye tam yanıt vermiştir (p=0.001). 3. ayda TMS alan grupta tedaviye yanıt oranı % 40’a gerilemişken, TMS almayan grupta bu oran %42,3’e yükselmiş ve iki grup arasındaki anlamlı fark ortadan kalkmıştır (p=0,918). Bilişsel açıdan her iki grupta başlangıca göre 1.ay ve 3. ay takiplerinde anlamlı değişiklik olmadığı görülmüştür.

Sonuç: TMS’nin akut antidepresan etkinliğinin oldukça iyi olduğu ancak takip süreçlerinde bu etkinliğin giderek azaldığı görülmüştür. Bilişsel fonksiyonlar üzerine ise kısmi iyilik hali görülse de bu iyilik hali istatiksel olarak anlamlı düzeye ulaşamamıştır.

Anahtar Sözcükler: Bilişsel işlevler, depresyon, transkranial manyetik stimülasyon