Amaç: Bu çalışma intihar amacı olmayan kendine zarar verme davranışının (KZVD), çocukluk çağı travma tipleri, disosiyatif yaşantılar ve bağlanma özellikleriyle ilişkisinin incelenmesini amaçlamıştır.

Yöntem: Çalışmada 14-18 yaş arası KZVD ve herhangi bir psikopatoloji tanısı olan ergenler grubu (KZVD, n=40), psikiyatrik bozukluğa eşlik eden KZVD tanısı bulunmayan klinik karşılaştırma grubu (KKG, n=40) ve benzer sosyodemografik özellikleri olan sağlıklı kontrol grubu (SK, n=40) bulunmaktadır. KZVD tanısının değerlendirmesi için Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı 5. Edisyon araştırma kriterleri kullanılmıştır. Tüm katılımcılar Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi ile değerlendirilmiştir. Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Ebeveyn ve Arkadaşlara Bağlanma Ölçeği Kısa Formu (EABÖ) ve Ergen Disosiyatif Yaşantılar Ölçeği (ADES) kullanılmıştır.

Bulgular: KZVD grubu KKG’ye göre daha yüksek disosiasyon puanına sahipti (4,8±2,0 ve 2,9±2,2, p<0,001) travma ölçeği puanları istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber KZVD grubunda KKG’ye göre daha yüksekti (48,0±14,2 ve 41,4±5,0, p=0,062). Benzer şekilde, KZVD grubunda SK’ye göre daha yüksek travma (48,0±14,2 ve 33,8±6,8, p<0,001) ve disosiyasyon (4,8±2,0 ve 1,8±1,6, p<0,001) düzeyleri mevcuttu. KZVD grubu, KKG’ye göre EABÖ-baba alt ölçeğinde daha düşük puan aldı (42,0±19,7, 53,0±21,7, p=0,056). KZVD grubunda KKG’ye kıyasla daha sık fiziksel ve duygusal istismar bildirilmişti. Anne bağlanma düzeyi ile ÇÇTÖ toplam puanı arasında (r=-0,70, p<0,001) aynı zamanda, ADES puanı ile de babaya bağlanma düzeyi negatif (r= -0,33, p=0,047) korelasyon mevcuttu.

Sonuç: Çalışmamız KZVD olan bireylerde disosiyasyon, travma ve güvensiz bağlanmanın daha çok görüldüğü görüşünü destekler niteliktedir. Mevcut bulgulara yönelik psikoterapötik yaklaşımlar hastalara daha fazla fayda sağlayacaktır.

Anahtar Sözcükler: Kendine Zarar Verme, Çocukluk Çağı Travması, Disosiyasyon, Bağlanma