Amaç: Türkiye’de son 30 yılda çeşitli psikiyatrik hasta örneklemlerinde
SCID-II kullanılarak yapılan çalışmalarda bildirilen kişilik bozukluğu
(KB) prevalansına ilişkin verilerin sistematik biçimde derlenmesi
ve özetlenmesi, çalışmalar arasındaki heterojenlik düzeyinin ve
kaynaklarının incelenmesi.
Yöntem: MEDLINE, WOS, PsycINFO, ScienceDirect ve Türk
Psikiyatri Dizini veri tabanlarında yapılan aramalarla Türkiye’de ayaktan
veya yatarak ruh sağlığı servisi alan nüfusu temsil eden örneklemlerde
genel kişilik bozukluğu prevalansına ilişkin veri sağlayan makaleler
saptandı. Genel KB prevalansının geçerli göstergesi olarak, en az bir KB
tanı oranı kabul edildi ve bu veriyi sağlamayan çalışmalar dışlandı.
Bulgular: Veri tabanı araması ve kaynakçalardan yararlanarak toplam
311 makale belirlendi. Nitel sentez için seçilen 55 çalışmada bildirilen
KB prevalansının % 20 ile 100 arasında değiştiği görüldü. Bu çalışmaların
veri kalitesinin eleştirel bir gözle irdelenmesinin ardından 35 çalışmanın
alındığı metaanaliz sonucunda, genel klinik popülasyonda KB yaygınlığı
%52 [46 –58] olarak kestirildi. Çalışmaların genelinde gözlenen yüksek
düzeyde heterojenliğin %84,8 [80,0 - 88,4] tanı gruplarının içinde de
sürdüğü belirlendi.
Sonuç: Bu gözden geçirmenin bulguları ruh sağlığı hizmeti alanların
yaklaşık yarısında kişilik bozukluğu olabileceği yönündeki önceki
araştırma bulgularını desteklemektedir. Hepsi Türkiye kökenli olan
çalışmalar arasındaki heterojenliğin çeşitli ülkelerden bildirilen
çalışmalar arasındaki kadar yüksek olması, heterojenliğin kaynağında
SCID-II tanısal değerlendirmelerinin geçerlik ve güvenirlik sorunlarının
yatabileceğini düşündürmektedir.
Anahtar Sözcükler: Kişilik bozuklukları, prevalans, metaanaliz